Težište ovoga rada je na emocionalnoj pismenosti i emocijama kao važnim odrednicama kvalitete prilagodbe, stoga je problem rada emocionalna pismenost kao nova paradigma odgoja i obrazovanja te u kontekstu toga istraživanje emocija, inteligencije i spoja tih dvaju sastavnica - emocionalne inteligencije. Problem rada je i kvaliteta školske prilagodbe u okviru koje se proučava školsko i razredno ozračje, odnos između nastavnika i učenika te partnerstvo škole, roditelja i zajednice. Cilj rada je ispitati doprinos programa emocionalnog opismenjavanja kvaliteti školske prilagodbe. Budući da se u novije vrijeme teži humanističkom pristupu odgoju i obrazovanju, snažnijem prožimanju kognitivnog, afektivnog i psihomotoričkoga u nastavi i učenju, te budući da mnogobrojni čimbenici određuju uspješnost ostvarenja suvremenoga nastavnog procesa kojemu nije jedini cilj postizanje akademske inteligencije, pregledom četrdeset i jednog naslova domaće i strane literature, analiziran je sadržaj povezan s doprinosom programa emocionalnog opismenjavanja kvaliteti školske prilagodbe. U radu se razmatra emocionalna pismenost kao domena nastave i učenja te se razmatraju pojmovi emocionalne inteligencije, emocija i inteligencije. Emocije se stavlja u školski kontekst i poradi važne uloge koju igraju u učionici navode se načini njihova opismenjavanja, odnosno školovanja emocija. Prikazuju se programi emocionalnog opismenjavanja koji doprinose kvaliteti školske prilagodbe koju određuju školsko i razredno ozračje, odnos između nastavnika i učenika te partnerstvo škole, roditelja i zajednice, i zaključuje se kako su oni dobar putokaz odgojno-obrazovnoj praksi te će doprinijeti ukupnoj kvaliteti školske prilagodbe.