Kliničari su dosta rano uočili da u spoznajama, govoru i doživljaju osoba s psihopatijom nedostaje dubine. Također, postoje pretpostavke kako oni nisu u stanju ocijeniti emocionalnu važnost događaja (iskustva). Osobe sa psihopatijom su semantički i ''emocionalno'' plitke osobe. Iako kod njih postoje poremećaji mišljenja, logičke nedosljednosti, kontradikcije i neologizmi, oni se često ne zamjećuju jer psihopati koriste slabosti sugovornika, osobni šarm, kontakt očima i pokrete tijela koji odvlače pozornost. Sve u funkciji manipuliranja, dominiranja i kontroliranja drugih. Cilj ovog završnog rada je opisati i objasniti obilježja i odrednice koje čine psihopatsku ličnost, uključujući modele psihopatije kao što su dvofaktorski, trofaktorski i četverofaktorski model psiopatije, klasifikaciju, temeljne uzroke psihopatije, tj. pokušati odrediti koji nasljedni i okolinski faktori dovode do ovog poremećaja, epidemiologiju psihopatije s obzirom na spol, dob, populaciju (opću i zatvorsu), emocije i deficite povezane s emocionalnim doživljavanjem, empatiju, moralno rasuđivanje, razlike u spolu s obzirom na osnovna obilježja ličnosti, deficite u obradi emocija i moralnom rasuđivanju, recidivizmu, kognitivns tumačenja psihopatije u kojem su opisane hipoteza mijenjanja načina reagiranja, hipoteza o disfunkcionalnom strahu i model mehanizma inhibicije nasilja te neurokognitivna tumačenja psihopatije gdje se naglasak stavlja na disfunkciju amigdale.