Rad se bavi komparativnim istraživanjem stilistike hiperteksta i tradicionalnog, nelinearnog književnoga teksta. Hipertekst je multilinearni i interaktivni oblik teksta koji se ostvaruje na elektroničkom ekranu računala. Struktura hiperteksta ispresijecana je posebno označenim mjestima koja se nazivaju linkovima. Klikom na takva označena mjesta ostvaruje se prijelaz između različitih tekstova, odnosno između različitih odlomaka istoga teksta. Njegova je struktura podložna promjenama i omogućuje zahvate unutar sadržaja teksta, što na određen način čitatelju teksta omogućuje proizvodnu ulogu i slobodu kretanja mrežom tekstova. I World Wide Web, kao najveća svjetska baza informacija, organiziran je hipertekstualno. U književnosti primjeri hipertekstualne organizacije uočavaju se još od početaka pismenosti, a takva djela obuhvaćaju se pod jedinstvenim nazivom protohipertekstovi. Tek od razdoblja postmoderne koje traje i danas može se govoriti o književnoj produkciji s potpunim hipertekstualnim ustrojem. U domaćoj književnoj produkciji počeci se eksperimenata s hipertekstom primarno dovode u vezu s autorima okupljenima oko časopisa Quorum, dok se u posljednjim dvama desetljećima dogodio pravi procvat kooperativnih mrežnih tekstova raznih autora. U svjetskim okvirima kao najreprezentativniji autori hipertekstualne književne produkcije slove Michael Joyce, Stuart Moulthrop i Shelly Jackson. Hipertekstualna je književnost u relaciji s novim medijima, a razlikujemo dva načina na koja se taj odnos može ostvariti: kao medijska književnost i kao književnost o medijima. Roman Ako jedne zimske noći neki putnik u svojoj strukturi sadrži kombinaciju oba remedijacijska odnosa. Kako je njegova struktura nelinearna, moguće je provesti stilističku analizu kroz uočavanje sličnosti sa strukturom hiperteksta.