Granični poremećaj ličnosti ozbiljan je mentalni poremećaj za koji su karakteristične emocionalne, bihevioralne i interpersonalne smetnje koje rezultiraju velikim poteškoćama u profesionalnom, akademskom i socijalnom funkcioniranju te povećanim rizikom od smrtnosti. Kako je za ovaj poremećaj ličnosti karakteristična jedinstvena interpersonalna osjetljivost, odnosno povećana vulnerabilnost na međuljudske stresore, glavni simptomi često su izričito interpersonalne prirode. Te poteškoće u interpersonalnom segmentu povezane su s problemima u romantičnim odnosima. U objašnjavanju disfunkcije romantičnih odnosa osoba s graničnim poremećajem ličnosti najznačajnije su teorija privrženosti i Linehanova biopsihosocijalna teorija, kao i biološki pristupi koji naglašavaju abnormalnosti neurotransmiterskih sustava te kognitivni pristup u čijem su središtu zanimanja kognitivne sheme pri objašnjavanju disfunkcionalnih kognicija osoba s graničnim poremećajem. Istraživanja koja se bave proučavanjem graničnog poremećaja ličnosti u kontekstu romantičnih odnosa usmjerena su na karakteristike osoba s tim poremećajem, kao i karakteristike njihovih romantičnih odnosa. Istraživanja karakteristika samih romantičnih odnosa usmjerena su na duljinu odnosa i broj romantičnih partnera. S druge strane, analize karakteristika osoba s graničnim poremećajem ličnosti koje se odražavaju na romantične odnose usredotočene su na 1) emocionalno zadovoljstvo; 2) afektivnu nestabilnost (osjetljivost na odbacivanje/strah od napuštanja, nestabilno raspoloženje, hostilnost); 3) stil privrženosti i 4) stil komunikacije. Rezultati istraživanja pokazuju kako su za osobe s graničnim poremećajem ličnosti, u usporedbi s osobama bez tog poremećaja, karakteristične mnogobrojnije i kratkotrajnije romantične veze, manje emocionalno zadovoljstvo, veća razina hostilnosti te veća vjerojatnost nesigurne privrženosti i pasivno-agresivnog stila komunikacije.