Namjera rada jest na temelju dvaju polazišta – premise o preuzimaju određenih patrijarhalnih hegemonijskih koncepata vrijednosti, ponašanja i uzusa i one premise o podrivanju, preispisivanju i resemantiziranju androcentričnih binarnih koncepata – eksplicirati oblikovanje ženskih identitetnih sklopova u romanima Kasandra i Medeja Christe Wolf koji nasljeduju mitološku strukturu, a koja omogućava specifičan pogled iz ženske vizure na povijesna događanja. Pritom se za kasniju usporednu analizu dviju romana iskazuje potrebnim definirati i objasniti pojmove žanra historiografske metafikcije (koji omogućava propitivanje istina Povijesti), patrijarhata, kao i oblikovanja identiteta kroz spolno-rodnu diferencijaciju (i njihovih odrednica muško/žensko te muškost/ženskost, odnosno maskulino/feminino) te ulogu tijela kroz rodni binarizam u njegovom formiranju i konstruiranju. Patrijarhalni uzusi koje romani nasljeduju odnose se na binarnu opreku javno – privatno (koja nastaje na temelju spolnih, tjelesnih različitosti na čijem se temelju pak grade zadane rodne uloge i identiteti muškaraca i žena), a koja određuje uloge moći, te na odnos maskulinog prema femininom koji se iščitava kroz nekoliko razina u Wolfičinim romanima: kroz razinu bračnog ugovora i pitanja spolnog odnosa (uključujući pitanje silovanja – bilo unutar ili izvan bračne institucije) te na razini ženskog nereda, odnosno na razini na kojoj, prema androcentričnom shvaćanju, žena postaje izvor nereda i opasnosti za politički i vladajući poredak zbog svoje nemogućnosti sublimiranja spolnih poriva, dok se resemantizacija tih koncepata razmatra kroz elemente neovisnosti (sposobnost nošenja oružja, posjedovanja vlasništva i upravljanja samim sobom) koji su patrijarhalno pridavani isključivo kategoriji muškosti te odmakom od rodnih stereotipnih predodžbi pridavanjem 'muških' kvaliteta ženskim entitetima u romanima.