Romantični su odnosi novi za adolescente, a istraživanja ukazuju na to kako oni imaju središnju ulogu u adolescentskim životima te utječu na mnoge aspekte adolescentskog razvoja (Furman, 2002; Furman i Collins, 2007). Kroz interakciju s romantičnim partnerom razvija se identitet pojedinca, „emocionalna autonomija“ ili nezavisnost, transformiraju obiteljski odnosi, a utječu i na razvoj seksualnosti, školski uspjeh i planiranje karijere(Furman, 2002). Sam izazov uspostavljanja i održavanja romantičnih veza pomaže adolescentima u razvoju važnih vještina na koje će se oslanjati tijekom života poput sposobnosti regulacije intenzivnih emocija, razvoja interpersonalnih vještina te intimnosti(Scanlan, Bailey i Parker, 2012). Romantični odnosi u razdoblju adolescencije posebno su izazovni zbog njihovog neiskustva te još uvijek nedovoljno razvijene sposobnosti zauzimanja tuđe perspektive (Johnson, Blum i Giedd, 2009). Zbog toga su podložniji rizicima poput uključivanja u impulzivna seksualna ponašanja, a česte su i maloljetničke trudnoće zbog nemogućnostirazmišljanja o posljedicama svojih akcija. Rani romantični odnosi vežu se i uz antisocijalna ponašanja, posebno u slučajevima kada i partner pokazuje isto ponašanje te je također povećan rizik od razvijanja depresije(Rhule-Louie i McMahon, 2007). Svi navedeni negativni ishodi ne moraju se pojaviti ukoliko romantični odnosi nisu razvijeni prerano jer oni u srednjoj ili kasnoj adolescenciji mogu djelovati blagotvorno i promicati empatiju, osjetljivost i razvoj identiteta(Berk, 2008). S obzirom na to da obrasci koji se javljaju u adolescentskim romantičnim odnosima nastavljaju djelovati i u ranoj odrasloj dobi(Raley, Crissey i Muller, 2007), adolescencija bi bila pravo vrijeme za ciljne intervencije promicanja zdravih vještina u odnosima za one pojedince koji su rizični za razvoj problematičnih romantičnih odnosa.