U početku ovog rada detaljno su objašnjeni pojam motivacije i proces učenja. Zatim su izdvojena glavna saznanja o motivaciji za učenje te o vrstama motivacije za učenje. Na kraju je proces učenja promotren kroz različite teorije motivacije. Svrha ovog rada bila je sažeti dosadašnja istraživanja kako bi se pružio jednostavniji pregled i objasnila važnost motivacije za proces učenja. Pregledom dosadašnjih radova, zaključeno je da je motivacija jedan od temeljnih uvjeta učenja te da se motivacija za učenje može podijeliti na intrinzičnu i ekstrinzičnu motivaciju. Intrinzično motivirani učenici sudjeluju u zadatku jer im to stvara ugodu, a nagradom smatraju samo sudjelovanje u zadatku. Osnovu intrinzične motivacije čine potrebe, sposobnosti, stavovi, zanimanja, vrijednosti, očekivanja, kognitivne procjene i odluke. S druge strane, ekstrinzično motivirani učenici su motivirani vanjskim poticajima poput ocjene, pohvale, medalje ili slično. Upuštaju se u aktivnost učenja jer zauzvrat očekuju poželjne ishode kao što su nagrade, pohvale ili izbjegavanje kazne. Nadalje, motivaciju za učenje može se promatrati kroz različite teorije motivacije. Teorije motivacije mogu se podijeliti na teorije potrebe i kognitivističke teorije. Jedna od istaknutijih teorija motivacije je teorija samoodređenja prema kojoj postoje tri različite vrste motivacije: amotivacija, ekstrinzična motivacija i intrinzična motivacija. Navedene se motivacije pozicioniraju duž kontinuuma samoodređenja, od ponašanja koje nije samoodređeno sve do potpuno samoodređenog ponašanja. Još jedna teorija motivacije kroz koju se može promatrati učenje jest teorija ciljnih orijentacija. Prema njoj se razlikuju ciljevi učenika, a podijeljeni su na ciljeve ovladavanja zadatkom i ciljeve izvedbe. U zadnjem su poglavlju opisana motivirajuća vjerovanja u okviru samoregulacije učenja. Na kraju svega, zaključeno je da motivacija ima visoku značajnost u procesu učenja te da je ona jedna od najvažnijih odrednica školskog uspjeha.