Ovaj rad bavi se jednim od klasičnih fenomena socijalne psihologije, efektom promatrača.Prema njemu, s porastom broja potencijalnih nazočnih promatrača nesretnog događaja ili nevolje dolazi do smanjene vjerojatnosti da će pojedinac pružiti pomoć, a produžava se i vrijeme potrebno do pružanja pomoći. Rad detaljnije objašnjava tri procesa za koje se smatra da koče pomaganje u grupi promatrača, a zatim se bavi samim procesom donošenja odluke o tome hoće li pojedinac intervenirati ili ne, odnosno, objašnjava kroz kojih pet koraka svaka osoba koja pruža pomoć mora proći. Nadalje, opisuju se dosadašnji nalazi istraživanja vezani uz pitanja tko će pomoći, razmatrajući detaljnije karakteristike i osobine ličnosti pomagača; kome ćemo pomoći, analizirajući karakteristike i osobine ličnosti žrtve; te pod kojim okolnostima ćemo pomoći. Velika pozornost u radu posvećena je modernijim spoznajama o efektu promatrača: objašnjen je koncept tzv. pozitivnog efekta promatrača, prezentirane su empirijske spoznaje o neuralnoj aktivnosti koja utječe na intervenciju promatrača, kao i utjecaj priminga, ali i efekt promatrača koji se događa u kontekstu online komunikacije. Zaključno, na temelju proučavanja dosadašnjih nalaza istraživanja raspravlja se o potencijalnim idejama za smanjivanje učestalostidogađanja efekta promatrača u svakodnevnom životu.